Oddawana do rąk polskiego czytelnika książka jest przekładem doktoratu, za ktĂłry Annika Wienert otrzymała nagrodę Theodora Fischera w dziedzinie historii architektury przyznawaną przez Centralny Instytut Historii Sztuki w Monachium. Praca ukazała się drukiem po niemiecku w 2015 roku.

Publikacja wypełnia znaczącą lukę w historiografii Holokaustu. Stanowi bowiem podsumowanie pionierskich badań Autorki nad topografią, organizacją przestrzenną i zabudową nazistowskich obozĂłw zagłady utworzonych w Bełżcu, Sobiborze i Treblince w ramach operacji nazywanej "Einsatz Reinhardt". Jest zarazem prĂłbą - opartą na wnikliwej analizie relacji ocalałych, źrĂłdeł ikonograficznych i innych dokumentĂłw historycznych - kompleksowego spojrzenia na realia i mechanizmy funkcjonowania tych ośrodkĂłw, w ktĂłrych Niemcy w latach 1942-1943 zgładzili około 1,5 miliona żydowskich mężczyzn, kobiet i dzieci. Istotnym wątkiem książki jest refleksja poświęcona znaczeniu i oddziaływaniu mediĂłw wizualnych w kształtowaniu zbiorowych wyobrażeń dotyczących Holokaustu.

Luna i Theo czują, że ich małżeństwo weszło w okres stagnacji. W nadziei na zmianę wprowadzają się do starego wiejskiego domu, nie sami jednak, lecz z przyjaciĂłłką - przeciwieństwem Luny, kimś pomiędzy dzieckiem a szeptuchą. Pod jej wpływem w Lunie zaczynają odzywać się sekrety z dzieciństwa; domagają się ujawnienia. A przecież chciała tylko poudawać, że jest kimś innym, cĂłrką innego ojca, żoną innego męża. Pragnienie, żeby coś się w życiu zmieniło ziszcza się, ale nie tak, jak sobie wyobrażała. Należało marzyć ostrożnie.